. . . und Formen inspirieren lassen, die vom Barock bis zur Moderne reichen. So sind für Lazy Afternoon imitatorische Stimmführung kennzeichnend, und dann überrascht es auch nicht, dass ein Stück in Fugenform (Everybody's Fugue) sowohl in zweistimmiger als auch in dreistimmiger Ausführung vorkommt. Auch die Romantik kommt ins Spiel, wenn sich Kallmeyer in Second Loss hörbar auf Robert Schumanns Klavierstück Erster Verlust bezieht. Aber natürlich dürfen auch traditionelle Jazzformen wie Boogie-Woogie und Ragtime nicht fehlen.
Für Abwechslung ist also gesorgt. Kommt noch der pädagogische Aspekt hinzu. Die Stücke sind nämlich in ansteigender Schwierigkeit angeordnet. Sie fangen ganz leicht an und werden nach und nach schwerer und ausgedehnter. Beim Six-Eight-Prelude erfordert die genaue Koordination verschiedender Rhythmen im 6/8-Takt jedenfalls ein ausgeprägtes Rhythmusgefühl, und die dreistimmige Fuge Everybody's Fugue reicht schon an mittelschwere dreistimmige Bachfugen heran. Wenn man dann auch noch die verschiedenartigen Charaktere dieser Stücke zu erfassen und überzeugend wiederzugeben vermag, ist das schon ziemlich cool.
Piano Bulletin / 2015 / 1 Nieuwe literatuur en
Bladmuziek 21.4.2015
Tegelijk met het recensie-exemplaar vat het hierboven besproken album van Barbara Arens kwam The Cool Cat Piano Goodies van de Duitse componist Ulrich Kallmeyer ter redactie. De populair klinkende titel en de tekst op de achterkant waarin te lezen valt dat het om „coole Stücke in verschiedenen Pop-Idiomen“ gaat, deden mij het boekje met enige twijfel tegemoet treden. Maar zodra ik de eerste paar stukjes had doorgespeeld brak de zon door! Deze composities ( . . . ) zijn afwisselend, fantasievol, harmonisch en ritmisch spannend, artistiek en ze dragen tot de verbeelding sprekende titels. Toegegeven, waar het album op beginnersniveau start, loopt de moeilijkheidsgraad snel op en komt zeker twee tot drie trappen hoger uit dan het boekje van Arens. Maar desalniettemin eem wereld van verschiel!
De componist doet de veelzijdigheid van zijn album enigszins tekort door te spreken van pop-idiomen. Ja, die zitten er tussen, maar in veel van de stukjes klinken komplexe jazz-akkoorden en dito ritmes (pittige syncopen, veel onregelmatige maatsorten). Dit gevarieerde idioom wordt gevat in vaak klassieke vormen, waaronder zelfs twee fuga's en enkele aan Bartòk verwante stukjes.
Het knappe is dat Kallmeyer binnen de herkenbare stijlen chlichés volledig heeft weten te vermijden. Met pop heeft deze muziek soms de klank gemeen, maar verder weinig, want het gaat bijvoorbeeld nergens om songs, maar om romantische en twintingste-eeuwse voordracht-stukjes. Het wezen van jazz, de improvisatie, ontbrekt ook, alsmede uitleg van akkoorden, ritmes en vormen, maar dat geeft niet. Opmerkelijk is de pianistisch interessante schrijfwijze.
Op de website van Breitkopf & Härtel (www.breitkopf.de) staan 8 van de 34 stukken Soundcloud-downloads, die gratis te beluisteren zijn (https://www.breitkopf.com/work/9269/-the-cool-cat-piano-goodies). Die geven enige indruk van het materiaal, ondanks dat ze ontsierd worden door de slechte opnamen en nogal houterige uitvoeringen. Niet gaan luisteren dus, maar gewoon het boekje bestellen, is mijn advies aan docenten die voor hun (volwassen?) leerlingen verantwoorde speelstukken in pop/jazz-idiom zoeken of er zelf aan willen snuffelen. CL
Pianiste no. 91 mars-avril 2015 ACTUALTÉES PARTITIONS LIVRES
( . . . ) Toujours chez Breitkopf, on ne pourra qu'ecouter en revanche une sélection de pièces de l'album The Cool Cat Piano Goodies d'Ulrich Kallmeyer. Complexes harmoniquement, certains morceaux ne sont pas à la portée des débutants. Entre Oscar Peterson, Bill Evans, le répeertoire du piano-bar, époques et styles melées, d'agréables mélodies se laisseront déchiffrer par les autres avec un réel plaisir.